6.白媚生

傲雪凌霜披上头 勿显清高平心谋
ào xuě líng shuāng pī shàng tóu, wù xiǎn qīng gāo píng xīn móu
只为清闲举杯醉 敢轻富贵笑王侯
zhǐ wèi qīng xián jǔ bēi zuì, gǎn qīng fù guì xiào wáng hóu
仗笔天涯寻梦人 路人难得几回闻
zhàng bǐ tiān yá xún mèng rén, lù rén nán dé jǐ huí wén
若有知己共桥上不枉此行度余生
ruò yǒu zhī jǐ gòng qiáo shàng, bù wǎng cǐ xíng dù yú shēng

春风吹 吹皱眉
chūn fēng chuī, chuī zhòu méi
百无一用的读书人
bǎi wú yī yòng de dú shū rén
他摊开手掌对我说
tā tān kāi shǒu zhǎng duì wǒ shuō
怨我太啰嗦怪我太笨拙
yuàn wǒ tài luō suō, guài wǒ tài bèn zhuō

时辰正巧见了鬼
shí chén zhèng qiǎo jiàn le guǐ
知之甚少倒了杯赔罪
zhī zhī shèn shǎo dǎo le bēi péi zuì
敢问阁下是哪一位 生前是谁
gǎn wèn gé xià shì nǎ yī wèi, shēng qián shì shuí
她慢慢抬起头 曾几相逢的妆
tā màn màn tái qǐ tóu, céng jǐ xiāng féng de zhuāng
哀泣似月如钩 不禁人心发慌
āi qì sì yuè rú gōu, bù jīn rén xīn fā huāng

没时间介绍我自己
méi shí jiān jiè shào wǒ zì jǐ
和妖怪讲什么道理
hé yāo guài jiǎng shén me dào lǐ
暗自下决心要逃离
àn zì xià jué xīn yào táo lí
奈何手无缚鸡之力
nài hé shǒu wú fù jī zhī lì

可转念一想人间更可怕
kě zhuǎn niàn yī xiǎng rén jiān gèng kě pà
不如解救那故事中的她
bù rú jiě jiù nà gù shì zhōng de tā
双手还有些许温度
shuāng shǒu hái yǒu xiē xǔ wēn dù
势必将你抽离束缚
shì bì jiāng nǐ chōu lí shù fù
赶在黎明破晓之际
gǎn zài lí míng pò xiǎo zhī jì
找到属于你的归宿
zhǎo dào shǔ yú nǐ de guī sù

傲雪凌霜披上头 勿显清高平心谋
ào xuě líng shuāng pī shàng tóu, wù xiǎn qīng gāo píng xīn móu
只为清闲举杯醉 敢轻富贵笑王侯
zhǐ wèi qīng xián jǔ bēi zuì, gǎn qīng fù guì xiào wáng hóu
仗笔天涯寻梦人 路人难得几回闻
zhàng bǐ tiān yá xún mèng rén, lù rén nán dé jǐ huí wén
若有知己共桥上 不枉此行度余生
ruò yǒu zhī jǐ gòng qiáo shàng, bù wǎng cǐ xíng dù yú shēng
不识书中仙 终日太疯癫
bù shí shū zhōng xiān, zhōng rì tài fēng diān

手握书卷踱步思量忽蹙眉耸肩
shǒu wò shū juàn duó bù sī liáng hū méi sǒng jiān
叹道 时运不济 数年屡试不第
tàn dào shí yùn bù jì, shù nián lǚ shì bù dì
不知还要熬多少春夏秋冬天
bù zhī hái yào áo duō shǎo chūn xià qiū dōng tiān
忽闻窗外传来了哀泣
hū wén chuāng wài chuán lái le āi qì

遂循声而去见一白衣少女
suì xún shēng ér qù jiàn yī bái yī shào nǚ
不明其来历 且探听她来意
bù míng qí lái lì, qiě tàn tīng tā lái yì
低头不语 却指向那远处的庙宇
dī tóu bù yǔ, què zhǐ xiàng nà yuǎn chù de miào yǔ
她转身离去 也不知怎么就看得出神
tā zhuǎn shēn lí qù, yě bù zhī zěn me jiù kàn dé chū shén

跟到山野孤坟 这夜黑无人
gēn dào shān yě gū fén, zhè yè hēi wú rén
可一介读书人 心里真是害
kě yī jiè dú shū rén, xīn lǐ zhēn shì hài
怕遇到个野匪巫人 或是野鬼孤魂
pà yù dào gè yě fěi wū rén huò shì yě guǐ gū hún
她似笑非笑 绰约多姿 媚眼如丝
tā sì xiào fēi xiào, chuò yuē duō zī, mèi yǎn rú sī

着实慑人心魄 一时竟不知
zhuó shí shè rén xīn pò yī shí jìn zhī
此是现实幻影还是被梦 境缚之
cǐ shì xiàn shí huàn yǐng hái shì bèi mèng jìng fù zhī
傲雪凌霜披上头 勿显清高平心谋
ào xuě líng shuāng pī shàng tóu, wù xiǎn qīng gāo píng xīn móu
只为清闲举杯醉 敢轻富贵笑王侯
zhǐ wèi qīng xián jǔ bēi zuì, gǎn qīng fù guì xiào wáng hóu
仗笔天涯寻梦人 路人难得几回闻
zhàng bǐ tiān yá xún mèng rén, lù rén nán dé jǐ huí wén
若有知己共桥上 不枉此行度余生
ruò yǒu zhī jǐ gòng qiáo shàng, bù wǎng cǐ xíng dù yú shēng